Ulubione projekty
Twoja lista jest pusta
Dodano projekt
Usunięto projekt
Historia meksykańskiej ceramiki typu Talavera

Wczesna produkcja ceramiki typu Talavera była inspirowana wpływami tradycji Starego Świata, które zostały przywiezione przez napływowych ceramików z różnych regionów Hiszpanii. Ceramika Talavera stała się szybko meksykańska odmianą hiszpańskiej ceramiki typu Majolica produkowanej w Talavera de la Reina oraz w innych miastach Hiszpanii.
W 1565 roku, gdy rozpoczął się handel z Azją poprzez Filipiny i
Meksyk, Hiszpania zaczęła importować w dużych ilościach chińską
porcelanę. Do połowy XVII wieku, ceramicy w Nowej Hiszpanii ulegli
chińskim wpływom i rozpowszechniła się moda na pokrywanie białych
powierzchni niebieskimi wzorami. Pomimo ogromnych chińskich wpływów
stylistyka Talavera nadal zachowała swoją oryginalność i świeżość,
dzięki zdolnemu łączeniu motywów i dekoracji pochodzących z różnych
kultur i tradycji. Pierwszy zakład ceramiczny powstał w mieście
Puebla około 1600 roku. Zakład ten produkował i kafle o białym tle
z niebieskim wzorem. Na przestrzeni lat technika Talavera była
ulepszana poprzez dodawanie nowego wzornictwa, kolorów, a także
rozszerzono gamę wytwarzanych produktów.



Zaczęto produkować talerze, wazy, naczynia, urny i misy. U szczytu panowania hiszpańskiego państwa, Talavera była najpopularniejszym stylem, a także cieszyła się najszerszą dystrybucją w Nowym Świecie. We wczesnym okresie niezależności Meksyku (początki XIX wieku) tradycja wyrobu ceramiki typu Talavera przeżywała okresowe załamanie. Na początku XX wieku tradycja odnowiła się i ponownie nastał dobry klimat dla produkcji i handlu ceramiką Talavera. Nazwa Talavera została zastrzeżona przez rząd meksykański dla regionu geograficznego skupionego wokół miasta Puebla. W 1997 roku stan Puebla uzyskał potwierdzenie, że jedynie tam produkowana ceramika spełniająca wymogi standardów Consejo Regulador de la Talavera może być nazywana ceramiką Talavera.
Proces wyrobu umywalek Talavera zaczyna się od zmieszania dwóch
rodzajów gliny, która następnie zostaje pozostawiona do częściowego
przeschnięcia. Następnie zmieszana glina jest ugniatana stopami, po
czym wysyłana jest do warsztatu ceramicznego. Każdy wyrób
(niezależnie czy jest to talerz czy umywalka) jest formowany w
odpowiedniej formie, a następnie jest pozostawiony do wyschnięcia
na osiem do dwunastu tygodni. Pierwsze wypalanie gliny następuje w
temperaturze 850 stopni. Każda umywalka jest ręcznie pokrywana
wzorami przy użyciu bezołowiowych farb, po czym umywalka jest
pokrywana szkliwem w celu nadania połysku i niezbędnej ochrony.
Umywalka jest ponownie wypalana, jednak tym razem w temperaturze
1050 stopni, aby umywalka nabrała końcowej świetności i
połysku.





[Źródło: www.kolorymeksyku.pl]